دستگاه ایمنی پوست

پوست به عنوان محافظ کالبد شناختی دارای وظایف متعددی است که فعالانه (actively) و با صرف انرژی انجام می دهد. این وظایف عبارتند از : کمک به کلیه ها در دفع سموم و مواد زائد و تامین ph مناسب خون، ایجاد حس لامسه، تامین حرارت مناسب داخل بدن، محافظت اختصاصی و غیر اختصاصی در مقابل عوامل مهاجم و بیماریزا، نقش در بلوغ سلولهای ایمنی، محافظت در برابر اشعه فرابنفش و غیره. دستگاه ایمنی پوست (isis skin immune system) ک مترادف آن بافت لنفوئید وابسته به پوست (skin associated lymphoid tissue (salt) می باشد از عناصری تشکیل گردیده که با یکدیگر ارتباط کارکردی دارند. این دستگاه موجب محافظت پوست و کل بدن از عوامل مهاجم می گردد.   دستگاه ایمنی پوست به دستگاه ایمنی غیر اختصاصی و اختصاصی تقسیم می گردد. دستگاه ایمنی غیر اختصاصی از عوامل زیر تشکیل شده است: وجود ph اسیدی و اسیدهای چرب موجود بر پوست ، عرق و مواد ضد باکتری موجود در آن از جمله لیزوزیم، فلور طبیعی پوست مثل استافیلوکوک اپیدرمیدیس و کورینه باکتریوم و نوکنی (turnover) یاخته های روپوشه ای (epithelial) که موجب حذف مقدار قابل ملاحظه ای از باکتریها بیماریزا و قارچها از پوست می شود. این عوامل نقش دفاعی برای پوست دارند. علاوه بر عوامل فوق عملکرد سلولهای موجود در اپیدرم نیز می تواند به عنوان بخشی از ایمنی غیر اختصاصی پوست مطرح می گردد. دستگاه ایمنی اختصاصی که شامل لنفوسیت های t,b و ترشحات آنها می باشد نیز نقش مهمی در مقابله باعوامل مهاجم دارد.